Otyłość jest już chorobą cywilizacyjną – borykają się z nią dzieci, nastolatki, osoby młode i starsze, kobiety i mężczyźni. Najbardziej zaawansowanym stadium tego schorzenia jest otyłość olbrzymia – w większości przypadków jej leczenie obejmuje już nie tylko dietę czy aktywność fizyczną, ale również zabiegi z zakresu chirurgii bariatrycznej.
Z tekstu dowiesz się:
- czym jest otyłość olbrzymia,
- jakie mogą być jej powikłania u osób starszych,
- jak należy leczyć otyłość olbrzymią.
Otyłość to choroba, która jest skutkiem magazynowania w organizmie nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej. Dzieje się tak wtedy, gdy podaż energii z pożywienia (czyli ilość przyjmowanych kalorii) jest większa niż zapotrzebowanie energetyczne organizmu (czyli ilość spalanych kalorii).
Otyłość jest już niestety schorzeniem cywilizacyjnym. Dotyczy zarówno dzieci i młodzieży, jak i dorosłych, często jest również spotykana otyłość osób starszych. Choć niekiedy bywa ona efektem np. zaburzeń hormonalnych, chorób ogólnoustrojowych czy przyjmowania niektórych leków, to jednak otyłość w większości przypadków jest powiązana ze stylem życia – nieprawidłową, zbyt kaloryczną dietą, a także niedoborem aktywności fizycznej.
Otyłość olbrzymia – czym jest?
Do oceny i diagnostyki otyłości najczęściej służy wyliczenie wskaźnika BMI (body mass index – wskaźnik masy ciała) danej osoby. Wylicza się go na podstawie wzoru BMI = masa ciała (kg) : wzrost (m2). Zgodnie z klasyfikacją zaproponowaną przez Światową Organizację Zdrowia wyniki interpretuje się następująco:
- mniej niż 18,5 – niedowaga,
- 18,5 – 24,9 – norma,
- 25 – 29,9 – nadwaga,
- 30 – 34,9 – otyłość I stopnia,
- 35 – 39,9 – otyłość II stopnia,
- powyżej 40 – otyłość III stopnia (otyłość olbrzymia).
Otyłość olbrzymia jest więc ostatnim, najbardziej zaawansowanym stadium otyłości, a osoby, które się z nią borykają, nietrudno rozpoznać. Nie są to bowiem ludzie, którzy wydają się puszyste czy zaokrąglone. Ich waga przybiera niekiedy olbrzymie wartości, pojawiają się problemy z normalnym poruszaniem się, a nadmiar kilogramów utrudnia, a nawet uniemożliwia codzienne funkcjonowanie.
Otyłość a choroby osób starszych
Otyłość na każdym etapie niesie za sobą ryzyko powikłań. Zdarza się, że niektóre choroby osób starszych, które są uznawane za efekt naturalnych procesów starzenia, są powikłaniami otyłości. Zalicza się do nich m.in. nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, niewydolność krążenia, zakrzepicę żylną oraz cukrzycę. Oprócz tego otyłość osób starszych może skutkować powikłaniami w postaci zburzeń metabolicznych, chorób układu oddechowego, bezdechu sennego, zmian kostno-stawowych, kamicy żółciowej, obrzęków limfatycznych czy przepuklin. Otyłość zwiększa ryzyko występowania niektórych nowotworów (jelita, wątroby, nerek, szyjki macicy, prostaty) oraz udarów. Jest również powodem zaniżonej samooceny, problemów z nawiązywaniem relacji i czynnikiem rozwoju depresji.
Otyłość olbrzymia – jak można ją leczyć?
Otyłość olbrzymia jest bardzo poważną chorobą, której leczenie wymaga współpracy wielu specjalistów. Redukcja wagi powinna być możliwie jak największa, ale należy chudnąć w sposób systematyczny, bezpieczny i trwały. Jest to możliwe poprzez zmianę nawyków żywieniowych oraz wprowadzenie odpowiedniej dawki aktywności fizycznej. Wielu pacjentów z otyłością olbrzymią wymaga jednak również wsparcia farmakologicznego (np. stosowania środków hamujących apetyt) oraz chirurgicznego. W ramach leczenia bariatrycznego mogą zostać wykonane operacje założenia pacjentowi opaski żołądkowej, balona żołądkowego czy wykonania ominięcia żołądkowego. Dodatkowo w wielu przypadkach może być potrzebna także terapia psychologiczna.
Nawet operacja bariatryczna, znaczna redukcja masy ciała i zażegnanie bezpośredniego zagrożenia życia nie oznaczają, że osoba borykająca się z otyłością jest w pełni zdrowa. Pacjenci zmagający się z otyłością często muszą pozostawać pod opieką lekarzy, dietetyków i psychologów do końca życia.
Źródła:
https://www.mp.pl/pacjent/chorobawiencowa/zapobieganie/62078,otylosc-i-jej-konsekwencje
