Niedoczynność tarczycy to problem, który dotyka także zwierzęta. Do rozwoju tej choroby dochodzi w wyniku niewystarczającej produkcji hormonów tarczycowych, a tym samym spowolnienia metabolizmu.
Niedoczynność tarczycy bardzo rzadko występuje u kotów i zdecydowanie częściej diagnozowana jest u psów. Czym się objawia i jak można ją leczyć?
Objawy zewnętrzne
Niedoczynność tarczycy pojawia się zwykle u psów w średnim wieku, około 4-6 letnich. Objawy zewnętrzne są bardzo charakterystyczne dla obniżonego metabolizmu. Pies cierpiący na niedobór hormonów tarczycowych jest zwykle ospały i źle znosi zimno. Mogą też wystąpić zaburzenia zachowania oraz postępująca otyłość. Najbardziej charakterystycznym objawem są zmiany dermatologiczne, czyli symetryczne braki w okrywie włosowej tułowia.
Wyłysienie może występować także na końcówce ogona, co daje efekt tzw. ogona szczurzego. U chorego osobnika zaobserwować można też problemy z odrastaniem włosów, suchość sierści, łojotok oraz przebarwienia skóry. Zmiany następują również w narządzie wzroku. Najczęściej dotyczy to charakterystycznego opadania powieki lub zapalenia naczyniówki. Może wystąpić także owrzodzenie rogówki oraz odkładanie się w niej lipidów.
Objawy układowe
Poza symptomami zewnętrznymi, niedoczynność tarczycy u psa związana jest także z wewnętrznymi objawami układowymi. Dotyczą one przede wszystkim układu krążenia. U chorego psa wystąpić mogą zarówno niemiarowe uderzenia serca, jak i bicie spowolnione. Zmiany dotyczą także układu rozrodczego. Zaobserwować można przede wszystkim spadek popędu płciowego, a w zależności od płci osobnika – brak rui lub zanik jąder.
Niedoczynność tarczycy może w konsekwencji doprowadzić nawet do niepłodności zwierzęcia. U większych zwierząt występują ponadto liczne niedowłady spowodowane neuropatią tarczycową oraz zaburzenia w oddawaniu moczu. Specyficznym objawem jest porażenie krtani oraz nerwu twarzowego. Choroby psów, związane z niedoczynnością tarczycy rzadko występuje u szczeniaków, jednak nie są wykluczone.
Diagnostyka i leczenie
Rozpoznanie niedoczynności u psa odbywa się poprzez określenie poziomu hormonów tarczycowych. Pełen obraz stanu klinicznego zapewniają badania dodatkowe, w tym RTG weterynaryjne oraz biochemiczne i morfologiczne badania krwi. Interpretacją wyników powinien zająć się weterynarz. Rokowania u osobników cierpiących na niedoczynność są zwykle dobre. Okres przeżycia odpowiednio leczonych psów jest zbliżony do zwierząt całkowicie zdrowych. Kuracja polega na doustnym dawkowaniu tabletek z lewotyroksyną, która przywraca prawidłowy poziom hormonów tarczycowych.
Innym rozwiązaniem jest stosowanie trójjodotyroniny oraz suplementacja jodem. Okres leczenia trwa zwykle przynajmniej 6-8 tygodni, jednak zauważalna poprawa następuje już w ciągu pierwszego tygodnia. Reakcja kliniczna kontrolowana jest poprzez powtórne określenie poziomu hormonów tarczycy, po upływie 4-8 tygodni od momentu rozpoczęcia leczenia. Weterynarz wykonuje badanie kilka godzin po podaniu lewotyroksyny – w ten sposób można sprawdzić, czy podawana dawka jest wystarczająca.
